Wybory prezydenckie w USA w 1816 roku – ósme wybory prezydenckie w historii Stanów Zjednoczonych. Na urząd prezydenta wybrany został James Monroe, a wiceprezydentem został Daniel Tompkins.
Kampania wyborcza
W czasie drugiej kadencji prezydenta Jamesa Madisona, Partia Federalistyczna jeszcze bardziej osłabła, z powodu próby wyciągnięcia korzyści z ciężkiej sytuacji kraju[1]. Po raz ostatni w historii wystawiła swojego kandydata w wyborach prezydenckich, którym został Rufus King[1]. Kandydatem Partii Demokratyczno-Republikańskiej został James Monroe, który pełnił funkcję sekretarza stanu w gabinecie Madisona i był wielkim zwolennikiem wojny brytyjsko-amerykańskiej[2]. Nominację wiceprezydencką uzyskał natomiast Daniel Tompkins[2]. Monroe odniósł znaczne zwycięstwo nad Kingiem[3].
Kandydaci
Demokratyczni Republikanie
James Monroe
Daniel Tompkins
Federaliści
Rufus King
John Eager Howard
Wyniki głosowania
Głosowanie powszechne odbyło się w dniach 1 – 16 listopada 1816 i wzięło w nim udział nieco ponad 110 tys. osób[4]. Monroe uzyskał w nim ok. 68% poparcia, wobec ok. 34,5% dla Kinga[4]. Około 1000 głosów oddano na niezależnych elektorów, popierających innych kandydatów[4]. W głosowaniu Kolegium Elektorów (zatwierdzonym 12 lutego 1817[5]) James Monroe uzyskał 183 głosy, przy wymaganej większości 109 głosów[6]. Przegrał jedynie w trzech stanach: Delaware, Connecticut i Massachusetts[7]. Wiceprezydentem został Daniel Tompkins, na którego również zagłosowało 183 elektorów[6]. Dalsze miejsca zajęli: John Eager Howard (22 głosy), James Ross (5 głosów), John Marshall (4 głosy) i Robert Goodloe Harper (3 głosy)[7].
James Monroe został zaprzysiężony 4 marca 1817 roku[2].