Wiewiórniczek
| Exilisciurus | |||
| Moore, 1958[1] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – wiewiórniczek skromny (E. exilis) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | strunowce | ||
| Podtyp | kręgowce | ||
| Gromada | ssaki | ||
| Infragromada | |||
| Rząd | gryzonie | ||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | Callosciurini | ||
| Rodzaj | wiewiórniczek | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
| Sciurus exilis S. Müller, 1838 | |||
| Gatunki | |||
| |||
| |||
| |||
Wiewiórniczek[2] (Exilisciurus) – rodzaj ssaków z podrodziny wiewiórczaków (Callosciurinae) w obrębie rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae).
Zasięg występowania
Rodzaj obejmuje gatunki gatunki występujące na Filipinach oraz w Malezji w stanach Sabah i Sarawak, Indonezji na wyspie Kalimantan i w Brunei[3][4][5].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 72–87 mm, długość ogona 40–68 mm; masa ciała 16,5–28,1 g[4][6].
Systematyka
Rodzaj zdefiniował w 1958 roku amerykański zoolog Joseph Curtis Moore na łamach American Museum novitates[1]. Na gatunek typowy Moore wyznaczył (oryginalne oznaczenie) wiewiórniczka skromnego (E. exilis).
Etymologia
Exilisciurus: łac. exilis ‘mały, smukły, cienki’, od ex ‘bez’; ile, ilis ‘wnętrzności’; rodzaj Sciurus Linnaeus, 1758 (wiewiórka)[1][7].
Podział systematyczny
Wcześniej poniższe gatunki zaliczane były do rodzaju Nannosciurus[8][9]. Do rodzaju należą trzy gatunki[10][6][3][2]:
- Exilisciurus concinnus (O. Thomas, 1888) – wiewiórniczek karłowaty
- Exilisciurus exilis (S. Müller, 1838) – wiewiórniczek skromny
- Exilisciurus whiteheadi (O. Thomas, 1887) – wiewiórniczek pędzelkowy
Przypisy
- ↑ a b c J.C. Moore. New genera of East Indian squirrels. „American Museum novitates”. 1914, s. 4, 1958. (ang.).
- ↑ a b Nazwy polskieW. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 201. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 586. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b J. Koprowski, E. Goldstein, K. Bennett & C. Pereira: Family Sciuridae (Tree, Flying and Ground Squirrels, Chipmunks, Prairie Dogs and Marmots). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 716–717. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Exilisciurus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-02-10].
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 376. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
- ↑ L. R. Heaney. Systematics of Oriental Pygmy Squirrels of the Genera Exilisciurus and Nannosciurus (Mammalia: Sciuridae). „Miscellaneous Publications, Museum of Zoology, University of Michigan”. 170, s. 1-58, 1985.
- ↑ J.C. Moore. Relationships among the living squirrels of the Sciurinae. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 118 (4), s. 157-206, 1959.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-19]. (ang.).
