Języki analityczne
Języki analityczne – języki, które wyrażają stosunki gramatyczne za pomocą luźnych morfemów w postaci form czasownika posiłkowego, przysłówków i przyimków. Przykładem może być język francuski[1] i języki polinezyjskie.
Termin ten zaproponował C. Hockett (1958) (amerykańska szkoła strukturalistyczna), który postulował zastąpienie tradycyjnego podziału typologicznego języków na trzy grupy (izolujące, syntetyczne i polisyntetyczne) ciągłą skalą, operującą jedynie biegunami analityczny – syntetyczny. Szukając kryterium oceny stopnia analityczności/syntetyczności J. Greenberg wprowadził współczynnik, wynikający ze stosunku liczby morfemów do liczby wyrazów[2].
Zobacz też
Przypisy
Kontrola autorytatywna (typ języka):
- GND: 4142355-0
Encyklopedia internetowa:
- Britannica: topic/analytic-language
- SNL: analytisk_språk
- DSDE: analytiske_sprog